Ρημαγμένοι Τόποι

Με ένα βαθιά πολιτικό βιβλίο, ο Εμιλιάνο Μόνχε σκιαγραφεί το σύγχρονο Μεξικό· με ένα μαύρο μυθιστόρημα απαντά με σκληρότητα στη σκληρότητα του κόσμου. Με φόντο την επικράτεια των συνόρων και πρωταγωνιστές τους ανθρώπους που παγιδεύονται από άγρια κυκλώματα, μιλά για τους αναγκαίους παρείσακτους του κόσμου και μας καλεί να βιώσουμε μέσα από την πρόζα του την ισότητα στον κίνδυνο που δεν γνωρίσαμε ποτέ, να κάνουμε μέσα από τις σελίδες του «ένα αιματοβαμμένο ταξίδι σε έναν κόσμο όπου η καλοσύνη έχει εξαλειφθεί και σχεδόν κάθε ηθικός κανόνας έχει καταρριφθεί» (David Hill, Weekend Herald).

Ο Μόνχε εισβάλλει στη ζούγκλα που χωρίζει το Μεξικό από τη Βόρεια Αμερική, έχοντας ως μοναδικό φως στο πυκνό σκοτάδι τη γραφή του. Δύο άνθρωποι –έρμαια του άγριου συστήματος που τους συντηρεί–, η Επιτύμβια και ο Επιτάφιος, διακινητές ανθρώπινων ζωών, διασχίζουν πάνω στα διαλυμένα φορτηγά τα σύνορα της γης, συνθέτοντας μια σύγχρονη τραγωδία με απρόσμενη τροπή. Κι εδώ ακριβώς είναι που επιβεβαιώνεται η καθαρτική μαεστρία του Μεξικανού συγγραφέα, ο οποίος, χωρίς να παίρνει θέση, ανοίγει παράθυρα σε κόσμους διαφορετικούς από τον δικό μας, για να ανατρέψει ό,τι μέχρι τώρα θεωρούσαμε ανθρώπινο, σε μια πλοκή όπου ο έρωτας τελικά εφορμεί στην πραγματικότητα.

Βασισμένος σε περισσότερες από 1.800 μαρτυρίες, ο Μεξικανός συγγραφέας απαντά με τον δικό του τρόπο στο ερώτημα του Μπρεχτ για τη σιωπή των ποιητών στους σκοτεινούς καιρούς και μας παρουσιάζει ένα μυθιστόρημα, αρχικά προορισμένο για το θέατρο, που καταγγέλλει με μοναδικό τρόπο την αποτυχία των σύγχρονων κοινωνιών, μέσα από μια σκληρή ιστορία βίας για την οικονομική μετανάστευση, που σκοπό έχει να εξανθρωπίσει και συνάμα να δώσει πρόσωπο στους πρωταγωνιστές του.

«Η ρεαλιστική, θανατηφόρα επίκαιρη μυθοπλασία του Μόνχε είναι μια δυσβάσταχτη μεταφορά για τον κόσμο μας που έχει τρελαθεί. Οι χαρακτήρες του, όσο διεφθαρμένοι κι αν είναι, συχνά αποκαλύπτουν ίχνη ενσυναίσθησης, αμφιβολίας για τον εαυτό τους, ακόμα και καταπιεσμένης φρίκης» (Eileen Battersby, The Observer) και ο ίδιος, αν και αναγνωρίζει ότι δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, προσπαθεί μέσα από τις σελίδες του να ανοίξει μονοπάτια, κατά μήκος των οποίων αν πορευτούμε, δύναται να φέρουμε αλλαγές.